بیماری پارکینسون گوگوش Options

بیماری پارکینسون گوگوش Options

Blog Article

در واقع، علائم در این مرحله آنقدر کم هستند که اغلب فراموش می شوند. اما خانواده و دوستان ممکن است متوجه تغییراتی در وضعیت بدنی، راه رفتن یا حالات صورت شما شوند.

۲. لرزش: این لرزه‌های بدون کنترل معمولا در دست‌ها و بازوها آغاز می‌شود؛ هرچند ممکن است در فک و پاها نیز مشاهده شود. فرد بیمار به‌ویژه در هنگام استراحت یا احساس استرس، انگشت‌های شست و سبابه خود را به‌هم می‌مالد.

تبلیغات

احتمال اینکه در آینده مبتلا شوید می تواند وجود داشته باشد ولی در حال حاضر به این بیماری مبتلا نیستید.

طبق گفته دکتر حجازی بهترین دکتر مغز و اعصاب در تهران ؛ در مراحل اولیه بیماری پارکینسون ، هیچ علائمی در حالات صورت شما پدیدار نمی شود. گاهی بازوهای شما در هنگام راه رفتن ، تلوتلو می خورد و صحبت کردن شما نیز گاهی یکنواخت یا بریده بریده می شود.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

خلاصه این که، افراد مبتلا به بیماری پارکینسون باید استرس را از خود دور کنند. استرس و هیجان، خود یکی از دلایل بروز التهاب و آسیب های طولانی مدت در سراسر بدن می باشد.

امروزه برخی از روش‌های جدید برای کنترل علائم عبارت است از:

بر اساس تحقیقاتی که انجام شده است، رژیم‌های غذایی که دارای آنتی اکسیدان هستند می‌توانند در مغز برای جلوگیری از پیشرفت بیماری پارکینسون مفید باشد.

درحدود ۲۵درصد از افرادی که گفته می‌شود به پارکینسون دچارند، درواقع مبتلا بیماری پارکینسون عصبی به پارکینسون نیستند. برای تأیید این بیماری لازم است به پزشک متخصص مراجعه شود.

این  عوارض می توانند باعث مشکلات جدی سلامت شوند و حتی می توانند کشنده باشند.

اگرچه این می تواند به پشتیبانی از مشکوک بودن به ابتلای شما به بیماری پارکینسون کمک کند ، ولی این علائم و آزمایشات نورولوژیکی است که در نهایت تشخیص صحیح را تعیین می نماید. پزشک ، انجام تست های آزمایشگاهی از قبیل تست خون را برای جلوگیری از مشکلات دیگری که ممکن است باعث بروز علائم در شما شده باشد ؛ توصیه می کند.

مینا گفت: ۸ اردیبهشت , ۱۴۰۱ در ۱:۱۶ ب٫ظ مادربزرگ من، از طرف مادری، بیماری پارکینسون دارن. خود من هم آدم جوشی و استرسی هستم. همین الان هم تو مواقع استرس زا یا هیجانی دست هام و صدام میلرزه.

حرکات به طور قابل توجهی کندتر می شوند ، که در نتیجه، فعالیت ها هم کندتر می شوند.  مسائل مربوط به تعادل نیز اهمیت بیشتری پیدا می کنند و بنابراین سقوط و افتادن بیشتر شایع می شود.